MQ-9 Reaper

MQ-9 Reaper

MQ-9 Reaper ได้รับการออกแบบมาเพื่อช่วยสหรัฐฯในการปฏิบัติการสงครามต่อต้านการก่อการร้าย มันพัฒนาต่อมาจากอากาศยานไร้คนขับ MQ-1 Predator ที่ประจำการมานานก่อนที่สงครามต่อต้านการก่อการร้ายจะเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ MQ-9 Reaper ถูกใช้ในการลาดตระเวนสอดแนมและสังเกตการณ์ รวมทั้งบทบาทของ MQ-1 ด้วย มันมีเครื่องยนต์ที่ทรงพลังมากขึ้น และการออกแบบปีกให้สามารถรองรับน้ำหนักบรรทุกได้มากขึ้นสำหรับอาวุธที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น มันเป็นหนึ่งในอากาศยานไร้คนขับแบบแรกที่มีคุณสมบัติของนักล่าสังหารอย่างแท้จริง

เช่นเดียวกับอากาศยานไร้คนขับสมัยใหม่ MQ-9 มีระยะเวลาในการปฏิบัติการที่ยาวนานเป็นพิเศษ มันมีระยะเวลาในการปฏิบัติการนาน 14 ชั่วโมง ซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญในการปฏิบัติภารกิจสอดแนมและสังเกตการณ์ในการสู้รบได้อย่างเต็มที่ และช่วยให้อากาศยานอยู่กับเป้าหมายได้นานพอที่จะระบุว่าเป็นพลเรือนหรือศัตรู MQ-9 ยังอาจได้รับภารกิจในการใช้อาวุธอากาศสู่อากาศ แต่เนื่องจากโครงสร้างของมันไม่ได้ถูกออกแบบมาสำหรับการต่อสู้แบบ Dogfight จึงมีข้อจำกัดในการป้องกันตัวเอง ในภารกิจสอดแนมและสังเกตการณ์จะดำเนินการผ่านการใช้เรดาร์ AN/APY-8 Lynx II และระบบกำหนดเป้าหมาย AN/DAS-1 MTS-B Multi-Spectral

เครื่องต้นแบบได้ทำการบินครั้งแรกในวันที่ 2 กุมภาพันธ์ ปี 2001 และเข้าประจำการในกองทัพอากาศสหรัฐฯเมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม ปี 2007 นับตั้งแต่ที่มันเข้าประจำการ MQ-9 ถูกนำไปใช้ปฏิบัติการทั้งในอัฟกานิสถาน อิรัก ปากีสถาน โซมาเลีย ลิเบีย และมาลีในปี 2015 นอกเหนือจากภารกิจสอดแนมและสังเกตการณ์แล้ว MQ-9 Reaper ยังได้รับการติดตั้งอาวุธปล่อยนำวิถี AGM-114 Hellfire และ GBU-38 Joint Direct Attack Munitions (JDAM) สำหรับภารกิจล่าสังหาร นอกจากนี้ยังมีแผนที่จะติดตั้งอาวุธปล่อยนำวิถี AIM-92 Stinger เพื่อใช้ในการป้องกันตัวเองในภารกิจการใช้อาวุธอากาศสู่อากาศ ประเทศที่ใช้งาน MQ-9 Reaper ได้แก่ สหรัฐอเมริกา ฝรั่งเศส อิตาลี สเปน เนเธอร์แลนด์ สหราชอาณาจักร และอินเดีย